Op het hoogtepunt van z'n bestaan had het Franse kuuroord Pougues  les Eaux de beschikking over 13 bronnen die vanaf de 16e eeuw aan de dag traden of werden aangeboord.  Dit stadje in de omgeving van het Franse Nevers, wist  deze vloeibare schat goed uit te buiten. Eén bron bevatte Calcium bicarbonaat,  andere waren  koolzuurhoudend.                             Men bottelde het water en verkocht het op grote schaal. Er kon bovendien op basis van hydrotherapie worden gekuurd.  Tussen de behandelingen door was er de mogelijkheid tot bezoek aan het onvermijdelijke casino.Rond 1900 verving men een overkapping boven de plek waar het water van de bronnen St. Leger en St.Leon door 'les donneuses d'eau' werd uitgereikt, door een prachtig smeedijzeren Art Nouveau vormgegeven paviljoen met veel glas. Maar de teloorgang van het kuurwezen bleef ook hier niet uit. Rond 1970 werd er de stekker uitgetrokken en vervielen de gebouwen in meerdere of mindere mate. Sloop was aan de orde en wat er nog wel  staat in het Thermale Park  is daar niet ver van af. Het paviljoen is  een eeuw later nog steeds een juweel. Maar wel één waar aan de tijd knaagt in de vorm van roest'.
Met een beetje pech is het na verloop van tijd alleen nog maar te bewonderen op de schilderijen van Marc Verat:

At the height of its existence, the French spa town of Pougues les Eaux had 13 wells  that were found or drilled for,  from the 16th century. This town in the vicinity of the French city  Nevers, knew to use  the liquid treasure. One source contained calcium bicarbonate, others were carbonated. They bottled the  water and sold it on a large scale. In addition, hydrotherapy was available. Between the treatments, there was the possibility of visiting the inevitable casino.
Around 1900, the porch in the open air  where the water of the St. Leger and St.Leon sources was delivered by 'les donneuses d'eau', was replaced by a beautifully wrought iron Art Nouveau  pavilion with a lot of glass. But the spa industry did not continue. Around 1970, the plug was pulled out and the buildings became more or less extinguished. Demolition was dealt with and what is still in the Thermale Park is not far from it. The pavilion is, a century later, still a jewel, but a threatened one, by an enemy  with the name: Rust .
With a bit of bad luck, there comes a time  it is just still to to admire at Marc Verat's paintings: